Mehmet Emin Ceylan: Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Burada yer alacak bir nitelik taşımayan sözler temizlendi. Büyük kısmı öyle sanırım, daha temizlik lazım |
Değişiklik özeti yok |
||
2. satır:
*Dilin ilk sembolik temellerinin manik bir hasta tarafından atılmış olması ciddi bir olasılıktır.
*Uzun süreli fluoxetine kullanımı iskelet sisteminde çoklu kırıklara neden olabilir, osteogenesisde serotenerjik bir mekanizma rol oynar çünkü
*İnferiöritesi yüksek hastalardaki öfke nöbetlerini en iyi uyku kontrol eder
*Bipolar bozukluğuk diatezinde yıllar yılı biriken bir uykusuzluk vardır. Hastalar yıllar boyunca kısa uyurlar ve sonunda biriken uykusuzluk bir eşiği aşarak mani "patlatır"
*Bipolar depresif hastalar aslına bakarsanız manik kognisyon taşırlar, sadece bunu uygulamaya sokacak enerjiden yoksundurlar, yakınma bundandır
*Dirençli depresif hastalarda sanıldığının aksine aynı gruptan özellikle de trisiklik antidepresiflerin kendi içindeki kombinasyonu önemli derecede yarar sağlar
*Narsisistler depresyon yaşama potansiyeline sahip değildirler, o yüzden depresyon yaratacak kayıpları olduğunda depresyonu atlayarak doğrudan psikoza geçerler
Satır 13 ⟶ 11:
*Obsesif narsisistlerde hem geniş burun kanatları hem de çok sık burun kaşıma davranışlarına rastladım, spekülatif konuşursak bu onların burun mukozasını irrite eden sert kıllara sahip olmalarıyla mı ilgilidir acaba? Araştırmaya değer bir konu.
*Davranış beyni değiştirir, psikoterapi dahil
*Organizma geri bildirimlerle çalışır, açlık, tokluk, cinsel doygunluk geri bildirim esaslı olarak iş görür, psikiyatrik bozukluklarda ise psikolojik geri bildirim bozulmuştur
*Psikopatolojinin tamamı enerjinin sakınımı kanununun bozulmasından ibarettir
Satır 22 ⟶ 19:
*Hastalıkların birikme etkisi olduğunu biliyoruz, birkaç defa depresyon atağı geçirenlerin sonunda daha şiddetli ve daha uzun ataklar geçirmeye başlayacağı aşikardır; düşüncem bu birikimi almış babaların oğullarına/kızlarına da bu yapıyı depresyona aşırı yatkınlık biçimde aktardıkları yönündedir.
*Psikiyatrik bozukluklar açısından azınlıkların daha seyrek ve fakat daha şiddetli ve uzun ataklar geçirdikleri yönünde bulgular var; bu sanırım kişinin hem riskli yaşam olaylarından uzak durduğunu hem de zor koşullarda kendi potansiyelini sonuna kadar kullandığını gösterir ki, hastalandığında da kişi artık kullanacak potansiyelinin kalmadığı inancıyla kendini bırakır.
*Rahatlık fizyolojik olarak "danger signal" den kurtarıp kendini otomatik olarak "safety signal"e bırakmakla geliyorsa, mutluluk "safety signal" arayarak değil, "danger signal" ihtimalini azaltarak sağlanır.
*Klinikte yalnızca duygudurum bozukluklarında değil, neredeyse bütün bozukluklarda düşük dozda da olsa bir anti epileptik eklemek tedaviye ek katkı yapıyor, acaba psikiyatrik bozuklukların hemen tamamı bir elektriksel dezorganizasyonla beraber mi ilerliyor.
<br> <ref>Ceylan ME, Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri I. Cilt I. Kitap Şizofreni (2005) ISBN 975-6125-02-0</ref><ref>Ceylan ME Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri I. Cilt II. Kitap Şizofreni (2005) ISBN 975-6125-03-9</ref><ref>Ceylan ME, Türkcan A Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri II. Cilt I. Kitap Alkol ve Madde Kullanım Bozuklukları (2003) ISBN 975-95382-0-2</ref><ref>Ceylan ME, Türkcan A, Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri II. Cilt II. Kitap Demans (2006) ISBN 975-95382-0-2</ref><ref>Ceylan ME, Yazan B, Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri III. Cilt Anksiyete Bozuklukları (2000) </ref><ref>Ceylan ME, Oral T, Araştırma ve Klinik Uygulamada Biyolojik Psikiyatri IV. Cilt Duygudurum Bozuklukları (2001) ISBN 975-95382-0-2</ref>
|