Albert Camus: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
k + |
Değişiklik özeti yok |
||
27. satır:
*[[Aşk]], akıllı aptal demeden tüm insanlara bulaşan bir hastalıktır.
*Ateşten ve yiyecekten yoksun bir insan için [[özgürlük]], hiç de acelesi olmayan bir lükstür.
*Bana her şeyi açıklayan öğretilerin aynı zamanda beni zayıflatmalarının nedenini şimdi anlıyorum. Kendi yaşamımın ağırlığından kurtarıyorlar beni, oysa onu yalnız başıma taşımam gerek.
*Basın özgürlüğü belki de özgürlük düşüncesinin giderek aşağılanmasından en çok acı çekmiş özgürlüktür.
*Başardığımız her iş bizi köleleştirir, çünkü daha iyisini yapmaya zorlar
Satır 42 ⟶ 43:
*Bir yapıtın kalbinde, orası karanlık bile olsa sönmeyen bir güneş parlar.
*Bir yazarım. Ben değil kalemim düşünür, anımsar ya da kuşatır.
*Biz yaşamımız boyunca kişiliğimizi biçimlendirmeyi sürdürürüz.Eğer kendimizi çok iyi tanısaydık, ölmemiz gerekirdi.
*Bu dünyada en büyük suç, insanların taşıdıklarından kaçmak değilse nedir?
*Bugün annem öldü veya dün, tam hatırlamıyorum.("Yabancı-1942")
Satır 49 ⟶ 51:
*Büyük olmanın yolu da, deha gibi çalışma ve alınterinden geçer.
*Çağdaş siyasi toplum, insanları mutsuzluğa düşürme makinesidir.
*
*Dostlarım, şimdi ben size büyük bir şey söyleyeceğim. Sakın kıyametin kopmasını beklemeyin, o hergün kopmaktadır.
*Dünya aydınlık olsaydı, sanat olmazdı.
Satır 84 ⟶ 86:
*İnsan insan olmadığı sürece insanlar insan gibi yaşayamaz.
*İnsan kendisi için gerçek ve mutlak olan mutluluğa yaşamı boyunca yalnız bir kez erişir ve geri kalan tüm yaşamını bu mutluluğa tekrar ulaşmaya adar.
*İnsan otuzunda kendini avucunun içi gibi bilmelidir.Kusurlarının ve niteliklerinin kesin sayısını,ne kadar uzağa gidebileceğini bilmelidir,ilerideki başarısızlıkları öngörebilmelidir.Her ne ise o olabilmelidir.Ve hepsinden önemlisi, bunları kabul edebilmelidir
*İnsan söyledikleriyle değil, söylemedikleriyle insanlaşır.
*İnsan tümüyle suçlu değildir çünkü tarihi o başlatmadı, ama tümüyle suçsuz da değildir çünkü tarihi sürdürdü.
Satır 104 ⟶ 107:
*Mutluluk şansı olmasaydı, [[adalet]]in hali ne olurdu.
*Ne Faust ne Don Kişot birbirini yenmek için yaratılmamışlardır; ve sanat dünyaya kötülük etmek için icat edilmemiştir.
*Nerede edebiyat varsa, orada umut da vardır.
*Ölüm bir istatistik ve devlet işi oldu mu, dünya işleri artık iyi gitmiyor demektir.
*Ölüm korkusunu aşmadıkça insan için özgürlük yoktur. Ama intihar ile değil. Bu korkuyu aşmak için kendini bırakmamak gerekir. Hiç burukluk duymadan, korkmadan ölebilmeli.
Satır 112 ⟶ 116:
*Politika ve sanat dünyanın düzensizlikleri karşısında başkaldırmanın iki ayrı yüzüdür.
*Resmi tarih oldum olası büyük katillerin tarihidir. Kabil, Habil'i bugün öldürmüş değil, ama bugün Kabil, Habil'i akıl uğruna öldürüyor ve onur madalyası istiyor.
*Sadakat uçurumdur, sadakatsizlik hiçlik.
*Sanat, sanatçıyı insanlardan ayrılmamaya zorlar.
*Sanat bence en büyük sayıda insanı ortak acılar ve sevinçlerle coşturacak görüntüleri, biçimleri bulmaktır.
| |||