I. Selim: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
8. satır:
|ölüm_yeri= [[w:Tekirdağ|Tekirdağ]], [[w:Çorlu|Çorlu]]
}}
[[Dosya:I
*"[[Cesaret]] insanı [[zafer]]e, [[kararsızlık]] tehlikeye, [[korkaklık]] ise [[ölüm]]e götürür."
*"Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzan; Beni bir gözler-i âhûya zebun etti felek."
* Yavuz Sultan Selim Han Mısır’ı fethedip, hilafeti esaretten kurtarınca, alışkanlıkla kendisine de Sultanül-haremeyn diyen hatibi susturup;
:"''Benim için, o mübarek makamların hizmetçisi olmaktan daha büyük şeref olamaz. Bana Hadimül-haremeyn (Kutsal yerlerin-Mekke Medine- Hizmetçisi) deyin''" buyurmuştur. *"Kılıcımız parladıkça düşmanın gözü ondan ayrılıp bizi göremez. Ama Allah esirgesin, bir gün paslanır da yaltırıklanmazsa düşman bizi görmek değil, bir de tepeden bakar."
Satır 37 ⟶ 38:
*Pâdişâh-ı âlem olmak bir kuru kavga imiş,<br/>Bir velîye bende olmak cümleden a’lâ imiş…<ref>Osman Nuri Topbaş,Âbide Şahsiyetleri ve Müesseseleriyle Osmanlı,Hülasa Bab'ı</ref>
*"Hava kararsın, herkes evlerine dönsün, sokaklar boşalsın, ben ondan sonra İstanbul’a gireyim. Fânîlerin alkışları, zafer takları ve iltifâtları bizi nefsimize mağrûr edip yere sermesin!"<ref>a.g.e.</ref>
*"Şâyet askerlerimin torbalarında, geçmiş olduğumuz yerlerden alınmış bir şey bulunsaydı, Mısır seferinden vazgeçecektim!.."<ref>a.g.e.</ref>
Satır 45 ⟶ 46:
:''(Mısır fethinden sonra 10 Eylül 1517’de Kâhire’den İstanbul’a dönerken)''
*"Ben pâdişâh olursam, İslâm birliği yolunda ciddiyetle yürüyeceğim; hattâ Mevlâ ruhsat verirse, Hind ve Tûran’a gideceğim ve doğuda da batıda da i’lâ-yı kelimetullâha çalışacağım. Zâlimlere, evlâdım olsa dahî merhamet etmeyeceğim. Zamanımda rahatlık olmayacak, ahâlîye tasallut edilmeyecektir. İşte benim hâlim!.. Biraderim ise, rahatı sever ve yumuşak bir tabîatı vardır. Eğer seferden korkmaz ve çileye tâlib olursanız, bana bey’at ediniz! Aksi halde sultanlık için kardeşim Şehzâde Ahmed’i tercîh ediniz ki, onun zamanında rahat ve safânızla meşgul olursunuz!.."<ref>Osman Nuri Topbaş,Âbide Şahsiyetleri ve Müesseseleriyle Osmanlı,I.Bölüm,
:''(Tahta dâvet edilip İstanbul’a geldiğinde yeniçeri ocağının ileri gelenleri ve devlet ricâline pâdişâh olmadan az evvel yaptığı konuşmada hitaben)''
Satır 59 ⟶ 60:
*"Mısır’ı aldık, lâkin Sinan Paşa’yı kaybettik!.."<ref>a.g.e.</ref>
:''(Memlük fedâîleri'nin Yavuz Sultan Selim Han'ı öldürüp savaşı kazanabilecekleri planlarından haberdar olması üzerine Sinan Paşa durumu Padşaha arz edip onun elbiselerini giyer ve Fedâîleri kendi üzerine çeker. Yavuz, arkadan yetişip fedâîleri bertaraf edinceye kadar, Paşanın şehîd olması üzerine söyledikleri)''
*"Âkıbet görürsün hele Ferhat!. Sen şimdi İskender’i koruyup duruyorsun, ama bu korumaktan ne fayda çıkacağını inşâallâh birbirinize karşı asıldığınız zaman görürsünüz!.."<ref>a.g.e.</ref>
:''(Birgün dîvândan içeri hiddetli bir şekilde girip bir zaman odada dolandı ve kendisini kızdıran şeyi mırıldanıp durdu. Ferhat Paşa’nın İskender Çelebi’yi olur olmaz koruyup kayırmasına gazaplanmıştı. Çünkü aralarındaki dostluktan başka şeyler sezinlemişti. Sonunda yüksek sesle şu sözleri sarfetti.. Aradan seneler geçtikten sonra Kânûnî devrinde bu iki şahıs dediği gibi karşı karşıya asıldılar.)''
*"Paşa! Mekke ve Medîne pâdişâhlığı Server-i Kâinât’ın evlâd-ı kirâmı elindedir. Ben o memleketi asker ile varıp almadım. Onlar, kendi kemâlât, hüsn-i edeb ve ihsânlarından dolayı İslâm birliği yolunda bana itâat eylediler. Bu izzetin mükâfâtı üzerime vâcibdir. Hakk Teâlâ’ya gece gündüz şükrederim ki, o mübârek beldelerde okunan hutbelerde ismim yâd olunur. Bu seâdeti cihan pâdişâhlığına değişmem! Bu itibarla Harameyni’ş-Şerîfeyn’in halkına ne lâzımsa esirgemeyesin! Ve sakın ola o iki mübârek beldenin umûruna müdâhale etmeyesin!"<ref>a.g.e.</ref>
:''(Mekke ve Medine(Hicaz) kazaskerliğini verdiği Pîrî Paşa’ya hitâben:)''
*"Hasan, Hasan!.. Sen bizi bunca zamandan beri kiminle bilirdin?.. Cenâb-ı Hakk’a teveccühümde bir kusûr mu müşâhede eyledin?"<ref>a.g.e.</ref>
:''(Ölüm döşeğinde kendi halini kastederek nedimi Hasan Can'a
:"Hasan Can, ne hâldür" diye sorması üzerine,artık ömrünün son anlarını sezen Hasan Can'ın
:"Pâdişâhım, artık Allâh Teâlâ ile beraber olmak zamanınız herhalde geldi!" demesi üzerine cevâben")''
*"Bana getirdiğin şu usûlsüzlük teklîfi dolayısıyla yemîn ederim ki seni de teklîf sahibini de katlettirirdim. Fakat «Sultan Selîm, parasına tama’ ettiği için bezirgânı ve defterdarı öldürttü.» demelerinden çekinirim. Tez bezirgânın parasını iâde edin ve bir daha huzûruma böyle kanuna uygun olmayan şeyler getirmeyin!"<ref>a.g.e.</ref>
:''(Sefer üzre olunduğundan birtakım masraflara hazîneden henüz para ulaştırılamamış ve zengin bir kimseden borç alınmıştı. Daha sonra hazîneden para geldi ve defterdar da alınan bu borcu sahibine takdim etti. Ancak adam'ın defterdara şöyle bir teklîfte bulunması üzerine "Servetim hayli çoktur. Bir oğlumdan başka kimsem de yoktur. Kabûl ederseniz, verdiğim paramı hazîneye bağışlayayım. Buna mukâbil siz de benim oğluma devlet kapısında bir iş verin." bu talep Sultan’a arzedilir. Teklifi getiren Defterdara öfkelenerek ve hiddetle cevaben...)''
*"Ulemânın atının ayağından sıçrayıp bizi boyayan çamur, bizim için şereftir. Mübârektir. Bu çamurlu kaftanı, ben ölünce sandukamın üzerine kapatın!"<ref>a.g.e.</ref>
:''(Selîm Han ve ordusu, Adana civarında şiddetli bir yağmura tutulması ile her yer çamur deryâsı olmuştu. O sırada Selîm Han, devrin meşhûr âlimlerinden Kemâl Paşazâde ile yanyana at üstünde sohbet ederek gidiyorlardı. Birden Kemâl Paşazâde’nin atı ürktü ve ürken atın ayağından sıçrayan çamur, Yavuz’un üstünü baştan başa boyadı. Kemâl Paşazâde'nin çok üzülmesine binaen rengi attı. Yavuz, O’na dönerek mütebessim bir çehre ile hitaben)''
*"Oğlum, o kadar süslenmişsin ki, anana giyecek bir şey bırakmamışsın!.."<ref>a.g.e.</ref></br>"Bre Süleyman, sen böyle giyinirsen, anan ne giysin?"<ref>A.Ragıp Akyavaş,Üstad-ı Hayat,Ankara,(2005),1/241</ref>
:''Birgün oğlu [[w:Kanuni Sultan Süleyman|Süleymân]]’ı çok süslü görünce, nükteli bir şekilde.''
*"Büyük evliyâullâhın meclisinde onlar konuşurlarken başkalarının konuşması -velev cihan pâdişâhı da olsa- uygun düşmez. Biz sultan isek de, böyle mâneviyat sultanlarının himmetlerine her zaman muhtâcız. Şâyet huzûrunda konuşmam gerekseydi, bunu belli ederler ve söz etmemi te’mîn ederlerdi."<ref>Osman Nuri Topbaş,Âbide Şahsiyetleri ve Müesseseleriyle Osmanlı,I.Bölüm,Kısım - Yavuz Sultan Selim</ref>
:''(Şam’da yetişen büyük velîlerden Muhammed Bedahşî Hazretleri’ni ziyâretinde hiç konuşmamış, sadece dinlemiş ve sonra da huzûrundan öylece ayrılmıştı. Beraberinde bulunan devlet ricâli, celâdetli bir pâdişâh olan Yavuz’un bu hâline teaccüple: "Sultanım! Sadece dinlediniz. Ne hikmettir ki, bir kelâm bile sarfetmediniz?" diye sorarlar. Yavuz'da cevâben.)''
*(''Kendisine hakaret içeren şiirler gönderen Safevi hükümdarı Şah İsmail'e yazdığı şiir.Bu şiir soldan sağa ve yukarıdan aşağıya okunduğunda aynı dizeleri verir.Dünyada benzeri yoktur.'')<br>Sanma şâhım / herkesi sen / sadıkâne / yâr olur <br> Herkesi sen / dost mu sandın / belki ol / ağyâr olur <br> Sadıkâne / belki ol / bu âlemde / dildâr olur <br> Yâr olur / ağyâr olur / dildâr olur / serdâr olur.
Satır 68 ⟶ 92:
*Ey gönül! Başkasından yardım ve dostluk umarak yaşama,düşmandan da korkma! Devlet ve saltanat ancak Allah'ın verdiğidir.<br/>Ey canım, eğer sana Selimî gibi yüz tane devlet ve saltanat dâhi verilse cihana bağlanıp dosttan uzak olma.<br/>Güneş Mustafa(s.a.v.)'nın yüzünün aynasının bir aksidir. Her iki âlem,Mustafa(s.a.v.)'nın bir kılına bağlanmıştır.<br/>Gönlünü ve canını O'nun aşkına veren kimse ne kahramandır! Düşüncesi daima Mustafa(s.a.v.) olan kimse ne huzur ve rahat içindedir.<br/>Her dertli, mihnete tahammül için biraz gönlünde kuvvet buluyorsa bu kuvvet Mustafa(s.a.v.)'dan gelir. Onun için her dertli O'na minnettardır.<br/>O Peygamberlerin Padişahıdır. Diğer peygamberler O'nun ordusudur. Yaradılıştan maksat O'dur. Bu kevn-ü mekân O'nun yüzü suyu hürmetine yaratılmış bir tufeyldir.<br/>Ümit sabahı Mustafa(s.a.v.)'nın güzel yüzüdür. Gayıp sırları O'nun ârif olan gönlünden doğar.<br/>Ümit eliyle Mustafa(s.a.v.)'nın eteğine yapışan herkes güneş gibi ayağını feleğin üstüne basar.<br/>O'nun aşkı ile gönlü mahzun olan her sîne ne bahtiyardır! Mustafa(s.a.v.)'nın yoluna kurban edilen can,ne aziz bir candır!<br/>Ümmetlerin cevahir madenlerinden çıkardıkları bütün lâ'l ve inciler Mustafa(s.a.v.)'nın (gazada kırılan) tek inci dişinin diyetidir
== Son Sözleri==
*"Hasan! Sûre-i Yâsîn’i oku!"<ref>a.g.e.</ref>
== Hakkında ==
*"Halk, Yavuz’un ihtişâmını seyretmek için sokakları ve pencereleri doldurmuş idi. Yavuz’u çok değişik zannediyorlar, giyiminin ve kavuğunun etrafındakilerden farklı olacağını düşünüyorlardı. Yavuz ise, önde değil, cengâverlerinin ortasında idi. Elbiseleri ve kavuğu, yanındakilerden farklı değildi. Ve önüne bakarak mütevâzî bir şekilde yürüyordu."<ref>a.g.e.</ref>
:''(15 Şubat 1517’de parlak bir merâsimle Memlûklular’ın sarayına girmesiyle birlikte, halkın Yavuz’u Kâhire’de karşılayışını Devrin Vak’anüvisinin ağzından.)''
*"Sultan Selîm Han’a itâatte kusûr etmeyin! O, Allâh katında övülmüş bir pâdişâhtır. O, fetihle vazîfelendirilmiş bir İslâm kılıncıdır"<ref>a.g.e.</ref>
:''(Şam’da yetişen büyük alim ve veli Muhammed Bedahşî ölüm döşeğinde iken Şam’ın ileri gelenlerine vasiyet ve nasîhati.)''
{{Vikiler|
Satır 79 ⟶ 114:
m= |
}}
==Kaynakça==
{{Kaynakça}}
| |||