|
[[Dosya:Michel de Montaigne 1.jpg|thumb|200px|'''İnsan pek mecnundur. Bir sinek kurdunu nasıl yaratacağını bilmez, ama gider düzineyle tanrı yaratır.''']]
'''[[w:Michel de Montaigne|Michel de Montaigne]]''' (28 Şubat 1533 - 13 Eylül 1592), 16. yüzyıl Fransız deneme yazarı.
== Kaynaklı ==
=== ''[[w:Denemeler|Denemeler]]'' ===
* Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder. Çünkü her yerde olmak hiçbir yerde olmamaktır.
** I.kitap, 9.bölüm
* Paranın saklanılması, kazanılmasından daha zahmetli bir iştir.
** I. kitap, 14. bölüm
* Rahatsız, gözü doymaz, telaşlı bir [[zenginlik|zengin]], düpedüz [[yoksulluk|yoksul]] bir kişiden daha zavallı gelir bana.
** I. kitap, 14. bölüm
* [[Cimrilik|Cimriliği]] yaratan yoksulluk değil, zenginliktir daha çok.
** I. kitap, 14. bölüm
* Başkalarının [[bilgi]]siyle bilgin olabilsek bile, ancak kendi aklımızla [[akıl]]lı olabiliriz.
** I. kitap, 24. bölüm
* [[Eğitim]]in insanı bozmaması yetmez, daha iyiden yana değiştirmesi gerekir.
** I. kitap, 25. bölüm
* Olgun bir okuyucu çok kez başkasının yazdıklarında yazarın düğünmediği güzellikler bulur, okuduklarına daha zengin anlamlar ve renkler kazandırır.
** I. kitap, 26. bölüm
* En çok inandığımız şeyler, en az bildiklerimizdir.
** I. kitap, 32. bölüm
* Gideceği limanı bilmeyen gemiye hiç bir rüzgardan hayır gelmez.
** II. kitap, 2. bölüm
* Bir arı başkasını sokunca kendisine daha çok zarar verir. gücü ve iğnesi elden gider.
** II.kitap 5.bölüm
* Kendini olduğundan az göstermek, alçakgönüllülük değil, budalalıktır; kendine değerinden az paha biçmek korkaklıktır, pısırıklıktır. Kendini olduğundan fazla göstermek de, çoğu kez gururdan değil budalalıktandır.
** II. kitap, 6. bölüm
* Benim mesleğim ve sanatım yaşamaktır.
** II. kitap, 6. bölüm
* Birçok hayvanların, hatta insanların, öldükten sonra kaslarını sıktıkları, oynattıkları görülür. Herkes bilir kimi uzuvlarımız bizden hiç de izin almadan kımıldar, dikilir ve yatarlar. Yalnızca derimizi oynatan bu etkilemeler bizim sayılmaz. Bizim olması için insanın bütünlüğüyle işe karışması gerekir. Uyurken elimizin, ayağımızın duyduğu acılar bizim değildir.
** II. kitap, 26. bölüm
* Bunca bekçili, silahlı evler yok oldu gitti de benimki niçin duruyor? Anlaşılan, diyorum, o evler bekçili, silahlı oldukları için yok olup gittiler. Korunmak saldırana hem istek veriyor, hem de hak kazandırıyor: Her korunma savaşçı bir kılığa girer ister istemez.
** II. kitap, 15. bölüm
* Bilinecek, bilinince de daha fazla hatırı sayılacak diye iyi adam olan, insanların kulağına gitmesi koşuluyla iyilik eden kişi, kendisinden daha fazla yarar sağlanabilecek bir insan değildir.
** II. kitap, 16. bölüm
* [[Kurnazlık]]ların para etmediğini gördüm de güldüm.
** II. kitap, 16. bölüm
* Bir şey koparır bizden yıllar, akıp giderken.
** II. kitap, 17. bölüm
* Bütün ahlak felsefesi sıradan ve kendi halinde bir hayata da girebilir, daha zengin, gösterili bir hayata da: Her insanda, insanlığın bütün hâlleri vardır.
** III. kitap, 2. bölüm
* Kadınların, süs ve aylaklıklarının bizim emeğimizle beslenmesi gülünç ve haksız bir şeydir.
** III. kitap, 9. bölüm
* [[Yasa]]lardan daha çok, daha ağır, daha geniş haksızlıklara yol açan ne vardır?
** III. kitap, 13. bölüm
* Bir arı başkasını sokunca kendisine daha çok zarar verir. gücü ve iğnesi elden gider.
** II.kitap 5.bölüm
*
== Kaynaksız ==
|
