Sabahattin Ali: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Babatolian (mesaj | katkılar) dz. |
||
1. satır:
'''Sabahattin Ali''' (25 Şubat 1907 - 2 Nisan 1948) [[Türk]] öykücü, şair, öğretmen, yazar ve gazeteci.
*Bir dürbünün ters tarafı gibi bu dünya<br>En büyük şey, en asil şey küçülür burda.<br>Burda yalan para eden biricik iştir,<br>Burda her şey bir yapmacık, bir gösteriştir.<br>Kimi coşar din uğruna geberir, yalan!<br>Kimi gider vatan için can verir, yalan!<br>Bir filozof yetmiş eser yazar, yalandır;<br>Bir kahraman istibdadı ezer, yalandır.<br>Şairlerin büyük aşkı fani bir kızdır,<br>Bu dünyada herkes sinsi, herkes cılızdır.<br>Ne hakiki aşktan burda bir çakan vardır,<br>Ne de onu görse dönüp bir bakan vardır,<br>Her büyüklük cüzzam gibi dökülür burda,<br>En muazzam ölüm bile küçülür burda. ▼
*Bilhassa tahammül edemediğim bir şey, kadının erkek karşısında her zaman pasif kalmaya mecbur oluşu... Neden? Niçin daima biz kaçacağız ve siz kovalayacaksınız? Niçin daima biz teslim olacağız ve siz teslim alacaksınız? Niçin sizin yalvarışlarınızda bile bir tahakküm, bizim reddedişlerimizde bile bir aciz bulunacak? Çocukluğumdan beri buna daima isyan ettim, bunu asla kabul edemedim. Niçin böyleyim, niçin diğer kadınların farkına bile varmadıkları bir nokta bana bu kadar ehemmiyetli görünüyor?▼
: ''(Kürk Mantolu Madonna)'' ▼
* Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazan hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.▼
*Hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hala kabul edemiyor musunuz?▼
*...Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.▼
*Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. İkinci defa oynayamam...▼
==Kaynaksız==
*Hayatımızın, birtakım ehemmiyetsiz teferruatın oyuncağı olduğunu, çünkü asıl hayatın teferruattan ibaret bulunduğunu görüyordum.
Satır 25 ⟶ 11:
*Ne kadar çok insanı seversek, asıl sevdiğimiz bir tek kişiyi de o kadar çok ve kuvvetli severiz. Aşk dağıldıkça azalan bir şey değildir.
==Şiirlerinden Örnekler==
===Rüzgâr===
▲
===Çocuklar Gibi===
...<br>Şimdi şiir bence senin yüzündür<br>Şimdi benim tahtım senin dizindir<br>Sevgilim, saadet ikimizindir<br>Göklerden gelen bir yadigar gibi
<br>Sözün şiirlerin mükemmelidir<br>Senden başkasını seven delidir<br>Yüzün çiçeklerin en güzelidir<br>Gözlerin bilinmez bir diyar gibi
<br>Başını göğsüme sakla sevgilim<br>Güzel saçlarında dolaşsın elim<br>Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim<br>Sevişen yaramaz çocuklar gibi
==Eserleri==
▲*Bilhassa tahammül edemediğim bir şey, kadının erkek karşısında her zaman pasif kalmaya mecbur oluşu... Neden? Niçin daima biz kaçacağız ve siz kovalayacaksınız? Niçin daima biz teslim olacağız ve siz teslim alacaksınız? Niçin sizin yalvarışlarınızda bile bir tahakküm, bizim reddedişlerimizde bile bir aciz bulunacak? Çocukluğumdan beri buna daima isyan ettim, bunu asla kabul edemedim. Niçin böyleyim, niçin diğer kadınların farkına bile varmadıkları bir nokta bana bu kadar ehemmiyetli görünüyor?
▲*
▲*Hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hala kabul edemiyor musunuz?
▲*Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. İkinci defa oynayamam...
*Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.
*Kız arkadaşlarım benimle ahbaplık etmeyi ve fikirlerimi kabul etmeyi zevklerine ve rahatlarına aykırı buldular. Hoş tutulan bir oyuncak olmak onlara insan olmaktan daha kolay ve cazip geliyordu.
*Kendimi bildim bileli, bütün günlerimi, haberim olmadan ve nefsime itiraf etmeden, bir insanı aramakla geçirmiş ve bu yüzden bütün diğer insanlardan kaçmıştım.
*Bu insanlar dünyada nasıl yaşamak lazımsa öyle yaşıyorlar, vazifelerini yapıyorlar, hayata bir şey ilave ediyorlardı. Ben neydim? Ruhum, bir ağaç kurdu gibi beni kemirmekten başka ne yapıyordu? Şu ağaçlar, onların dallarını ve eteklerini örten karlar, şu ahşap bina, şu gramofon, şu göl ve üzerindeki buz tabakası ve nihayet bu çeşit çeşit insanlar hayatın kendilerine verdiği bir işi yapmakla meşguldüler. Her hareketlerinin bir manası vardı, ilk bakışta göze görünmeyen bir manası. Ben ise, dingilden fırlayarak, boşta yuvarlanan bir araba tekerleği gibi sallanıyor ve bu halimden kendime imtiyazlar çıkarmaya çalışıyordum. Muhakkak ki dünyanın en lüzumsuz adamıydım. Hayat beni kaybetmekle hiçbir şey ziyan etmeyecekti. Hiç kimsenin benden bir şey beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu..
===''[[w:Kuyucaklı Yusuf|Kuyucaklı Yusuf]]''===
▲*...Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.
{{Vikipedi}}
| |||