Albert Camus: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Babatolian (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
Babatolian (mesaj | katkılar)
Değişiklik özeti yok
22. satır:
*[[Adalet]] olmadan [[düzen]] olmaz.
*Ağın ilmiklerine takılmış bir balık gibi çırpınıyorum.
*Ahlaka[[Ahlak]]a dair ne biliyorsam bunu futbola borçluyum. Çünkü top hiçbir zaman beklediğim köşeden gelmedi.
*Akıllı kişilerin en büyük talihsizliği, salakların abuk subukluklarıyla başa çıkmak zorunda olmalarıdır.
*Alçalmak, yükselmekten çok daha kolaydır.
38. satır:
*Ben dilimin sınırlarında nöbet beklerim.
*Ben umutsuzluğu ve bu dertli dünyayı kabul etmeyerek, insanların birleşmesini ve kötü yazgılarına karşı savaşmalarını istiyordum
*Ben, yurdumu, adaleti[[adalet]]i de severek, sevebilmek istiyorum. Kan ve yalan pahasına kazanılmış olduktan sonra her türlü büyüklüğün onda toplanmasını isteyemem.
*Benim uğraşım, kitaplarımı yazmak, insanlarım ve halkım tehdit edildiğinde savaşmaktır. Hepsi bu.
*Bilirsiniz ki; en zeki insanlar bile yanındakinden bir şişe fazla devirmekten şeref duyarlar.
55. satır:
*Bütün büyük olayların, büyük düşüncelerin önemsiz bir başlangıcı vardır.
*Büyük olmanın yolu da, deha gibi çalışma ve alınterinden geçer.
 
== Ç ==
[[Dosya:Theodor Kittelsen - Nøkken som hvit hest.jpg |thumb|Çöl kalmadı artık. Ada kalmadı. Oysa gereksinimini duyuyoruz. Dünyayı anlamak için, bazı bazı ona sırtımızı dönmemiz gerekir; insanlara daha iyi yardım edebilmek için, bir an onları kendimizden uzak tutmamız gerekir. Ama güç kazanmamız için zorunlu yalnızlığı, usun toparlandığı ve gözüpekliğin ölçüsünün alındığı uzun soluğu nerede bulmalı?]]
*Çağdaş siyasi toplum, insanları mutsuzluğa düşürme makinesidir.
*Çöl kalmadı artık. Ada kalmadı. Oysa gereksinimini duyuyoruz. Dünyayı anlamak için, bazı bazı ona sırtımızı dönmemiz gerekir; insanlara daha iyi yardım edebilmek için, bir an onları kendimizden uzak tutmamız gerekir. Ama güç kazanmamız için zorunlu yalnızlığı, usun toparlandığı ve gözüpekliğin ölçüsünün alındığı uzun soluğu nerede bulmalı? Büyük kentler kaldı. Ancak, bunun için de bir takım koşullar gerekiyor.
 
== D ==
*Dostlarım, şimdi ben size büyük bir şey söyleyeceğim. Sakın kıyametin kopmasını beklemeyin, o hergün kopmaktadır.
*Dünya aydınlık olsaydı, [[sanat]] olmazdı.
*Dünyadaki[[Dünya]]daki kötülüklerin çoğunun temelinde, başkasının varolan veya olası sorunlarını görmezden gelmek yatar, iyi niyetli yaklaşımlar da altyapıca yetersiz ise, kötü bir niyetinki kadar tahribata yol açabilir.
*Dünyanın en eski mesleği "kendini satmak"tır. Bunu "fahişelik" ile karıştırmak da bir o kadar eski bir yanılgıdır.
*Düşüncenin[[Düşünce]]nin haline ağlamak boşunadır. Onun için çalışalım yeter.
*Düşünen insanların mesleği uygulayıcıların tarafında bulunmak değildir.
 
== E ==
*Eğer [[tanrı]] olmasaydı, bir insan aziz olabilir miydi; bu benim bugün bildiğim tek samimi problemdir.
*Evren insan için uyumsuzdur ve bilinemez.
*Evrenimin gizi: İnsandaki ölümsüzlük isteğine kapılmadan Tanrı'yı düşlemek.
 
== F ==
*Felsefe, utanmazlığın çağdaş biçimidir.
Satır 76 ⟶ 81:
*Geceler sonsuz değildir.
*Geleceğe yönelik gerçek cömertlik ,şu an mevcut olan herşeyden vazgeçmeyi içerir.
*[[Gençlik]] kolay mutluluklar için parlak bir çağdır.
*Gerçek umutsuzluk can çekişme, mezar ve uçurumdur.
*Gölgesiz güneş yoktur ve geceyi tanımak gerekir.
*Günü gününe kadınlar, günü gününe erdem ya da erdemsizlik, günü gününe, köpekler gibi, ama her gün sağlamca yerinde duran kendim. Böylece yaşamın yüzeyinde ilerliyordum, sözcükler içinde, hiçbir zaman gerçek içinde değil. Tam okunmamış o kitaplar, tam sevilmemiş o dostlar, tam gezilmemiş o kentler, tam sarılmamış o kadınar!
 
== H ==
[[Dosya:Butterfly and moon.png|thumb|Hatırlamak için yavaşlar, unutmak için hızlanırız.]]
Satır 104 ⟶ 110:
*İnsan insan olmadığı sürece insanlar insan gibi yaşayamaz.
*İnsan kendisi için gerçek ve mutlak olan mutluluğa yaşamı boyunca yalnız bir kez erişir ve geri kalan tüm yaşamını bu mutluluğa tekrar ulaşmaya adar.
*İnsan otuzunda kendini avucunun içi gibi bilmelidir. Kusurlarının ve niteliklerinin kesin sayısını, ne kadar uzağa gidebileceğini bilmelidir, ilerideki başarısızlıkları öngörebilmelidir. Her ne ise o olabilmelidir. Ve hepsinden önemlisi, bunları kabul edebilmelidir.
*[[İnsan]] söyledikleriyle değil, söylemedikleriyle insanlaşır.
*İnsan tümüyle suçlu değildir çünkü tarihi o başlatmadı, ama tümüyle suçsuz da değildir çünkü tarihi sürdürdü.
*İnsanı akıllı yapan tek şey [[nefret]]tir.
Satır 116 ⟶ 122:
*İnsanlarla uzun süre yaşayamıyorum. Sonsuzluğun payından bana biraz yalnızlık gerek.
*İspanya'da savaşan gönüllüler,bu savaşın anılarını yüreklerinde kötü bir yara gibi taşımışlardır. Çünkü, insan, haklı olduğu halde yenilebileceğini, zorbalığın gayrete boyun eğdirebilecegini,bazen cesaretin kendi kendisinin ödülü olmadığını İspanya'da öğrenmiştir.
 
== K ==
*Kelimeler torba gibidir, içine konan şeyin şeklini alır.
Satır 123 ⟶ 130:
*Korkunç bir bırakılmışlık duygusu. Dünyanın bütün varlıklarını göğsüme sarsam bile, kendimi hiçbir şeyden koruyamazdım.
*Kötülük cehaletten gelir.
 
== M ==
*Merhamet faydasız olunca, insan ondan bıkar usanır.
*[[Mutluluk]], bizi zorlayan kadere karşı kazanılan zaferlerin en büyüğüdür.
*Mutluluk şansı olmasaydı, [[adalet]]in hali ne olurdu.
 
== N ==
*Ne Faust ne Don Kişot birbirini yenmek için yaratılmamışlardır; ve sanat dünyaya kötülük etmek için icat edilmemiştir.
*Nerede [[edebiyat]] varsa, orada umut da vardır.
 
== Ö ==
*Ölüler yokluklarıyla değil de, onlarla bizim aramızda, söylenmeden kalan sözler yüzünden, keder verirler asıl. Ölüm olmasaydı, onu icat etmek zorunda kalırdık.
Satır 136 ⟶ 146:
*Ölüm korkusunu aşmadıkça insan için özgürlük yoktur. Ama intihar ile değil. Bu korkuyu aşmak için kendini bırakmamak gerekir. Hiç burukluk duymadan, korkmadan ölebilmeli.
*Önümden gitme seni izleyemeyebilirim, arkamdan da gelme yol gösteremeyebilirim; yanımda yürü ve yalnızca dostum kal.
*Öfkeni[[Öfke]]ni aklınla yenemiyorsan, kendini, insandan sayma.
*Özgürlük gelecek umudu değildir. O, şu 'an'adır ve insanlarla ve şu andaki dünyayla uyumludur.
 
Satır 149 ⟶ 159:
*Sanat bence en büyük sayıda insanı ortak acılar ve sevinçlerle coşturacak görüntüleri, biçimleri bulmaktır.
*Sanat hem bir coşma, hem de bir yadsıma işidir.
*[[Sanat]] zorbalığa karşıdır.
*Sanatçı başkalarının katlandığı acıları uyuşturmasın içinde.
*Sanatçı tanımı gereği, bugün tarihi yapanların buyruğuna girmez.
Satır 157 ⟶ 167:
*Sözün gelişi 'dostlarım' diyorum, dostum yok artık, sadece suç ortaklarım var. Onların da sayısı pek çoğaldı, bütün insanlar suç ortağım benim. En başta da siz geliyorsunuz. Kim yanımdaysa birinci odur.
*[[Suç ve Ceza|Suç ve Ceza]]'yı okuduktan sonra , ilk kez , yeteneğim hakkında bir kuşku duydum. Ciddi olarak , bu işten vazgeçme ihtimalini ölçüp tarttım.
 
== Ş ==
*Şerefini bir yana bırakan inkılap, bu duygunun egemen olduğu kaynaklarına ihanet etmiş olur.
 
== T ==
[[Dosya:Soap bubble sky.jpg|thumb|Tarih insanların, düşlerin en aydınlık olanlarını gerçekleştirmek için giriştikleri umutsuz bir çabadan başka bir şey değildir.]]
Satır 178 ⟶ 190:
*Yazılan her şey yaşanamaz, ama insan bunu yapmayı deneyebilir.
*Yirminci yüzyılımız korku çağıdır. Diyeceksiniz ki korku bir bilim değildir, ama bu korkuda bilimin payı var.
 
== Z ==
*Zamanımdan ayrılamayacağımı anlayınca, onunla birleşmeye karar verdim.
"https://tr.wikiquote.org/wiki/Albert_Camus" sayfasından alınmıştır