Montesquieu: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Babatolian (mesaj | katkılar) Değişiklik özeti yok |
|||
6. satır:
* Eğer ülkeme yararlı olacak, diğer ülkeleri mahvedecek bir şey biliyorsam prensime önermem; çünkü ben önce bir [[insan]]ım, sonra bir Fransızım. Ben zorunlu olarak insan doğdum ve tesadüfen Fransız oldum.
=== ''Yasaların Ruhu (1748)'' ===
[[Image:NavioNegreiro.gif|thumb|right|144px|[[Kölelik]] devleti kendi doğası gereği kötüdür...]]
* Kölelik devleti, kendi doğası gereği kötüdür.
Kitap XV, Bölüm 1
[[Dosya:Montesquieu 1.jpg|thumb|right|Yasası olan toplum mutlu toplumdur. Ondan daha mutlu olanıysa yasaların kabul gördüğü toplumdur. Ondan da daha mutlu olanıysa yasalarında ayrım bulunmayan toplumdur. Toplumların en mutlu olanı ise yasaya ihtiyacı olmayanıdır.]]▼
== Kaynaksız ==
* [[Başarı]]lı olmak için çaba gösterirsen şans seninledir. Tembeller için şans diye bir şey yoktur.
* Bir tek kişiye yapılan haksızlık, bütün topluluğa yönelmiş bir tehdittir.
* Bir rejim, halkın
* Bir ülkede yalakalığın getirisi, dürüstlüğün getirisinden fazla ise, o ülke batar.
* Eskiden, bir ülkeye karşı [[savaş]]mak için asker aranırdı. Bugün, askerleri savaştırmak için ülke aranıyor.
▲[[Dosya:Montesquieu 1.jpg|thumb|right|
* Geçmiş bir yaşamı geri getiremezsin ama satın aldığın bir kitapla dünyanın en bilge kişilerinin bir ömür boyu kazandıkları birikimlerini elde edebilirsin.
* [[İnsan]] ne kadar az düşünürse, o kadar çok konuşur.
* İnsanlar doğuştan eşittirler ama bunu sonuna kadar sürdüremezler.
* Bazen susmak, söylenen bir sürü sözden çok daha fazlasını ifade eder.
Satır 28 ⟶ 29:
* Cumhuriyetler zenginlikten, diktatörlerde yoksulluk yüzünden yıkılırlar.
* Aksi kantılanmadıkça kimse suçlu değildir.
*
* Doğruluk ortadan kalktı mı, yükselme tutkusu bazı yüreklerde yer bulabilir, cimrilik ise bütün yürekleri sarar, istekler konu degiştirir, dün söylenen bugün söylenmez olur, yasalar içinde özgürken, yasalara karşı özgür olmak istenir, her yurttaş sahibinin evinden kaçmış bir köle gibidir. Ahlak öğüdü baskı, kural boyunduruk olur, dikkatin yerini korku alır... Eskiden herkesin malı kamunun hazinesi iken şimdi kamunun hazinesi şunun bunun malı olur. Bu durumda artık [[cumhuriyet]] cansız bir bedendir ve artık güçlü olan kendisi degil, birkaç yurttaştır ve herkes kendi çıkarı peşindedir.
| |||