Franz Kafka: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
19. satır:
*Sanatımız, gözümüzün gerçekle kamaşmasıdır. Geri geri kaçan ucube maskelere vuran ışıktır gerçek, başka bir şey değil.
*Kıyamet Günü'nü böyle adlandırmamızın nedeni ancak bizim zaman kavramımızdandır; aslında o bir tür sıkıyönetim mahkemesidir.
*Dünyanın acılarından uzak tutabilirsin kendini, böyle yapmakta özgürsün ve senin doğana kalmıştır bu ama kaçınabileceğin bir acı varsa işte bu da belki bu kendini uzak tutuştur.
*Eğer [[okumak|okuduğumuz]] bir kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa, niye okumaya zahmet edelim ki?
*'''''Bir [[hedef]] var, ama yol yok; bizim yol dediğimiz şey, bir duraksamadır.'''''
Satır 53 ⟶ 54:
*[[Gerçek]] düşmandan sınırsız bir cesaret akar içinize.
*Kötü'ye bir kere kapılarını açmaya gör, kendisine inanılmasını beklemez artık.
* Yaşamının daha başlangıcında iki ödev: Giderek çevreni daraltmak ve kendini bu çevre dışında gizleyip gizlemediğini sürekli denetlemek.
*[[İyi]], bir bakıma rahatsızlık vericidir.
*[[Din]] fedaileri bedeni küçümsemez, çarmıha gererek yüceltirler onu; bu açıdan düşmanlarıyla aynı görüştedirler.
Satır 59 ⟶ 61:
*Dünyayla arandaki savaşımda, dünyanın yanında ol.
*'''''[[İnsan]] ancak olabildiğince az yalan söylediğinde olabildiğince az yalan söylemiş olur, yoksa olabildiğince az yalan söyleme fırsatını bulduğunda değil.'''''
*Bu yaşamın hazları, yaşamın kendi hazları değil, ama bizim daha yüce bir yaşama yükselme korkumuzun hazzıdır; bu yaşamın eziyetleri yaşamın kendi ıstırapları değil, ama bu korkudan dolayı kendimize yaptığımız eziyettir.
*Sözcüklerin yol açtığı karmaşadan kurtuluş: Etkin olarak yok edilecek olanın, ilk önce sıkıca kavranmış olması gerekir; ufalanıp dökülen ufalanıp dökülür ama yok edilemez.
*Kötü, bazen insanın elinde bir alet gibidir; bilinsin ya da bilinmesin, eğer insan bunu yapmak istiyorsa, kaldırılıp bir kenara konulmasına ses çıkarmaz.
*[[Tinsel]] bir dünyadan başka bir şeyin bulunmadığı gerçeği elimizden umuduzu alır, ama bize bir kesinlik bağışlar.
*Kendini insanlığa bakarak sına. Şüphe edeni şüpheye, inananı inanca götürür bu.
Satır 64 ⟶ 69:
*Kendini sonsuz küçültmek ya da sonsuz küçük olmak. Birincisi mükemmelik yani eylemsizliktir; ikincisi başlangıç yani eylemdir.
*Bu [[dünya]] için koşumlarını takınman gülünç.
*Sadece burada ıstırap ıstıraptır. Bu demek değildir ki, burada ıstırap çekenler bir başka yerde de çektikleri ıstıraptan ötürü ödüllendirilecek; bunun anlamı, bu dünyada ıstırap denen şeyin bir başka dünyada değişmeyip, yalnız karşıtından bağımsız kılınacağı ve mutluluğa dönüşeceğidir.
*Sonsuzluk yolunda nasıl böylesine kolayca ilerleyebildiğine hayret eden birisi vardı; gerçekte hızla bayır aşağı yuvarlanıyordu.
*'''''Her şey bir aldatmacadır: En az yanılmaya bakmak, normal ölçüler içinde kalmak, en aşırının peşinden gitmek...'''''
| |||