14.28, 2 Kasım 2018 tarihindeki hâli değiştir Martineden8 (mesaj \| katkılar) 43 değişiklik İvan Goncarov Vikisöz		15.04, 2 Kasım 2018 tarihindeki hâli değiştir Geri al Martineden8 (mesaj \| katkılar) 43 değişiklik Hep O Eski Öykü (1847) İvan Gonçarov US Yayınları Mart 1995 Sonraki değişiklik →
1. satır: İvan Aleksandroviç Gonçarov (Rusça: Ива́н Алекса́ндрович Гончаро́в) (d. 18 Haziran 1812 – ö. 15 Eylül 1891) Rus yazardır. Hep O Eski Öykü (1847) * Kibir, düşsellik, coşkusal eğilimlerin erken gelişmesi, ansal etkinliğin yokluğu ve bunların kaçınılmaz sonucu olan başıboşluk, işte kötülüğün nedenleri bu şekildedir! İşkence ve mutluluğun birbirinden ayrılması olağan değildir. İnsanoğlunun, karşısındakinin anlık gecikmelerini ya da yaratıcılıktan yoksunluğunu sezmek ve bunu sezdiğini belli etmek kadar hoşlandığı bir şey daha yoktur. Her şeye hemen kavuşalım isteriz. İşler yolunda gitmeyince de kötümserleşiriz, süngümüz düşer. Duygulara inanıyorsa insan, kendisini aldatıyor, yok yere kendisini kışkırtıyor demektir, var olan yaralarına yeni yaralar ekliyor demektir. Aşkın ve özverinin sonucu, birlikte yaşıyorsanız birbirinizi sıkıntıdan öldürmek; ayrılıyorsanız ise gözyaşları ile iki kat öldürmektir. Yaşamı görmek, onun ne olduğunu anlamış olmak, oysa bunun ne işe yaradığının bilememek ne acıklı bir yazgıydı! Mutluluktan alınacak pay bir akıl bozukluğu ve aldanıştır. Gerçek olan tek şey kederdir ve insanın ömründe uzayıp giden bir yoldur. Tam istediğimizi elde edecekken yazgının mutluluğu elimizden söküp alarak hiç istemediğimiz bambaşka bir şeyi elimize tutuşturduğunun ne sık görülen bir olay olduğu bilindiğinden, herhangi bir şeye özlem duymaktan korkarız. Yazgı, o istediğimiz şeyi bize verse bile, ancak uzun işkencelerden, bizi tükettikten, kendi gözümüzde kendimizi iyice aşağıladıktan sonra yapar bunu.

İvan Gonçarov: Revizyonlar arasındaki fark