İz Sürücü

İz Sürücü (Rusça: Сталкер) Andrei Tarkovsky`nin 1979 tarihli filmi.Film üç adamın (yazar, bilim insanı ve iz sürücü) Bölge`ye (Zone) yolculuğunu ve Bölge`de yaşadıklarını anlatır.

Stalker

Gerçeği ararken, gerçeği keşfedeceğime, onun değiştiğini görüyorum.
Sevgilim, dünyamız çok sıkıcı. Bu nedenle, telepati ya da hayaletler, ya da uçan dairelergibi şeyler yok. Dünya kesin kanunlarla yönetiliyor, ve dayanılmaz derecede sıkıcı.Yazık ki, o kanunlar hiç çiğnenmiyor. Kanunları nasıl çiğneyeceklerini bilmiyorlar. Bu yüzden, çok ilginç olsa da bir UFO için umutlanma.
Bu çok sıkıcı olmalı. Gerçeği aramak. O gizleniyor ve siz de onu aramaya devam ediyorsunuz.
Zayıflık kutsal, güç ise değersizdir. İnsan doğduğunda zayıf ve esnektir. Öldüğünde güçlü ama çürümüştür. Çürümek ve güç, ölümün yoldaşlarıdır. Esneklik ve zayıflık ise varlığın tazeliğini ifade eder. Bundan ötürü sertleşen kaybediyor demektir.
Yaz bitmiş yazıt bırakmaksızın, dünya neşeyle esrik,ama yeterli değil. Sonsuz yaşamın himayesi, ilgisiyle mest oldum, ikna oldum şansıma, ama yeterli değil.Hiçbir yaprak, asla sararmadı, hiçbir dal hoyratça kopmadı, gün, cam gibi, her şeyi yıkadı, ama yeterli değil.

Çoktan farketmiş olmalısınız ki, o bu dünyadan değil. Tüm civar ona güldü.
Tam bir beceriksizdi, acınacak halde görünürdü.
Annem, “O bir iz sürücü, ebedî bir mahkûm!.. İz sürücülerin ne tür çocukları olduğunu bilmiyor musun?”derdi.
Ben onunla tartışamazdım bile.
Onun ebedî bir mahkûm olduğunu|ben de biliyordum.
Ve çocuklarını…
Ama ne yapabilirdim ki?
Onunla mutlu olacağıma emindim.
Çok acı çekeceğimi de biliyordum elbette.
Ama, gri, sıkıcı bir hayata sahip olmaktansa keskin bir mutluluk daha iyidir. Belki…
Sonra tüm bunları düşündüm.
Ama sonra bana yaklaştı ve dedi ki: “Benimle gel.”
Gittim ve hiç pişman olmadım.
Asla!
Çok acı çektik…
çok korku ve utanç yaşadık.
Ama hiç pişman olmadı ve kimseyi kıskanmadım.
Bu sadece bizim yazgımız, hayatımız. İşte bu biziz.
Ve talihsizliklerimiz olmasaydı, daha iyi durumda olamazdık.
Kötü olurdu.
Çünkü o durumda, hiç mutluluk olmazdı.
Ve hiç umut kalmazdı.
Senin gözlerini seviyorum, canım arkadaşım,
Onların oyunu çok tutkulu ve parlak,
Yukarıdaki sana ani bir bakış gönderdiğinde,
Ve cenneti uçuran aydınlık gibi,
Sondan sona kadar her şeyi alırdı.
Ama benim hayran olduğum bundan fazlası:
Süzgün gözlerin
Aşk uyandıran ateşin patlamalarında.
Ve kirpiklerin içinden hızla gider
Arzunun sıkıcı ve kasvetli çağrısı…

Oyuncular

İz Sürücü - Alexander Kaidonovsky
İz Sürücü`nün karısı - Alisa Freindlikh
Yazar - Anatoly Solonitsyn
Profesör - Nikolai Grinko
Martha, İz Sürücü`nün kızı - Natasha Abramova