Dücane Cündioğlu

Dücane Cündioğlu
Doğum tarihi	21 Ocak 1962
Doğum yeri	İstanbul
Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi

Dücane Cündioğlu, Türk yazar ve düşünür.

Sözleri

• Bir varmış bir yokmuş
  Masal gibi sanki
  Hem lâ hem illâ imiş
  Hakikat
  Önce yok demeyi bilmekmiş
  Edeb
  Anladım bezm-i elestin sırrını
  Benim ilk günahımmış illâ,
  Lâ benim son günahım!
• Tevbe etmek demek ayağa kalkmak demek; her düşüşünde yeniden ayağa kalkmak…
• Düşünürler, sanatçılar, insanın kalbine değenler; çıkar peşinde, iktidar peşinde olamazlar. Onların gücü aslında bu güç gösterilerinin zayıflığını görebilmelerindedir. Toplumu besleme güçleri de buradan gelir.
• Bir psikiyatristin vazifesi uyuşturmak değildir. Derdi diri tutmak ve o dertle yüzleşebilmesini baş edebilmesini sağlamaktır. Onu by-pass etmek, örtmek değildir.
• Abdal'ın biz'i yoktur, aptal'ın ben'i. Hal böyleyken ilki "ben" demekten utanır, ikincisi "ben ben" diye paralanır.
  • 3 Ekim 2013
• Ağrısı olan bağırır,sızısı olan inler.
• Aklı elde edememiş, aklın sınırlarını teftişe çıkmamış kimsenin, aklı terk edip kalbin peşine düşmesi, sanıldığı kadar kolay değildir, kolay ne kelime, mümkün bile değildir.
• Felsefede yalanın adı "safsata", edebiyatta yalanın adı "mecaz", siyasette "propaganda", ticarette "reklam", gazetecilikte "haber".
  • 10 Ekim 2013
• Huzur, tıpkı neşe gibi, biraz da ahmaklığın alameti. İdrak eksikliğinin, gözü kapalılığın... Yaşamda hep ters giden bir şeyler vardır, önemli şeyler. İnsanın sinesini sızlatan, derununu yaralayan şeyler. Sinesi sızlamayan adamın huzuru olur. Çirkinliklerden müteessir olmayanın. Kaybettiklerinin bilincinde olmayanın.
• Dünya insana kendini unutturur; insan kendisini fark ettiğinde ise dünyayı unutur. Çünkü insan nisyanla maluldür. Fakat umumiyetle kendisini unutur. Dünyaya dalar ve kendisini unuttuğu için başkalarına koşar.
• Talibin ilim elde etmek için zeka'ya, irfan sahibi olmak için edeb'e ihtiyacı vardır. Çünkü zeka cehalet'e, edeb gaflet'e mani olur.
  • 4 Temmuz 2013
• Kapitalizm seni betona gömüyor ey talib, farkında bile değilsin! Hem de bu sefer sarığıyla, cübbesiyle, seccadesiyle...