Toplumun ıslahı için tek tek fertlerin salâha erdirilmeleri şarttır; aksi halde, eczası günahlardan mürekkep parçalardan, sıhhatli bir bünyenin meydana gelmesi mümkün değildir.[1]
Zayıfı ezen, galip de olsa mağlup; haklı, mağlup da olsa galiptir.
Bizim hakikî düşmanımız ve bizi yiyip bitiren hastalıklar, cehalet, fakr u zaruret ve tefrika gibi problemlerdir ki, bunlar bizim için en korkunç düşmandır. Nitekim biz, tarih boyu hasımlarımızla yaka-paça olmuş, kavga etmiş ve sonuçta Allah'ın inayeti ile hepsinin üstesinden gelmişizdir. Hatta dünyanın, "hasta adam" kabul ettiği dönemde bile, Çanakkale'de iki yüz bine yakın insanı şehit vermiş, bu korkunç baskını, bu müthiş işgali ve istilayı durdurmuşuzdur ama cehalet, fakirlik ve tefrikaya yenik düşmüşüzdür...Evet, biz tefrikanın, cehaletin, fakr u zaruretin çocuklarıyız. Bizim kolumuzu kanadımızı kıran ve bizi felç edip tesirsiz hâle getiren, millet düşmanlarına zemin hazırlayan bizim zaaflarımızdır.[2]
Hiçbir şeyin küçüğü olmadığı gibi, toplumsal hayatımızda kavganın, kavgaya götüren mülâhazaların ve yangının da küçüğü yoktur.[3]
Bir yerde bir virüs meydana gelince, o orada hemen kendi nev'inin bayrağını dalgalandırmak için seri üremeye geçer.[3]
Kur'ân-ı Kerim ve hadis-i şerifler takdirle ıslahçıdan bahsederler; ne var ki, ıslah da bilgi ve mârifet ister.[4]
