Gözyaşları ve Azizler

Gözyaşları ve Azizler, Rumen filozof Emil Cioran tarafından yazılan kitap.

Alıntılar

Yaşam, doğal yönünü kaybettiğinde başka bir yön arar kendisine. Göğün mavisinin uzun süre en yüce aylaklık yeri olması böyle açıklanabilir. (s. 21) ^[1]
Serseriler yataklarında can vermedikleri için, onların ölmedikleri söylenebilir. (s. 23) ^[1]
Felsefenin en büyük cesareti kuşkuculuktur. (s. 34) ^[1]
Assisi'li Françesko gibi bir azizin pürüzsüz mükemmelliği uzaklaştırıyor beni ona. Beni kendisine yakınlaştırabilecek ve onu anlamamı sağlayabilecek hiçbir zayıf nokta bulamıyorum onda. (s. 42) ^[2]

"Mutlak", kanda eriyen bir mevcudiyettir. (s. 46) ^[1]
İnanmak kibirle başlar. (s. 75) ^[1]
Beni hem tatmin eden hem üzen bir kelime aradığımda sadece "unutma"yı bulabiliyorum. (s. 76) ^[3]

Mevlana: "Kemanın sesi cennet kapısının açılış sesidir" Bu durumda, bir meleğin iç çekişini ne ile kıyaslayabilir insan? (s. 84) ^[1]
Tanrı'm sen olmayınca bir deliyim, seninle olunca ise deliriyorum. (s. 85) ^[2]