Joseph Joubert
| Joseph Joubert | |
|---|---|
 Fransız deneme yazarı ve ahlakçı. | |
| Doğum tarihi | 7 Mayıs 1754 |
| Doğum yeri | Dordogne, Fransa |
| Ölüm tarihi | 4 Mayıs 1824 |
| Ölüm yeri | Villeneuve-sur-Yonne, Fransa |
 Vikipedi maddesi Vikiveri öğesi | |
- Bedbahtlık hemen her zaman düşünmenin bir ürünüdür.[1]
- İnsanın kendi felaketine tahammül edebilmesi büyük hünerse başkalarının felaketini paylaşabilmesi daha büyük hünerdir.
- Öğretmek, iki kere öğrenmek demektir.
- Çocukların nasihattan çok iyi örneğe ihtiyaçları vardır.
- Ümit, mutluluktan alınmış bir miktar borçtur.
- Kulağa hitap ediyorlar; belleğe hitap etmek istiyorum.
- İkinci bir yaşam beklentisi içinde değilim; zaten ben bu dünyada ölüler arasından dirildim.
- Muhtemelen, bir yazara verilebilecek bundan daha önemli bir tavsiye yoktur: Sana, büyük bir kıvanç vermeyen tek satır bile yazma.
- Herkese karşı tatlı ve merhametli olunuz fakat bizzat kendinize karşı böyle hareket etmeyiniz.
- Geveze, düşündüğünden fazlasını konuşandır. Çok düşünen ve çok konuşan hiçbir zaman geveze olarak addedilmez. Geveze ağzına geleni söyler, beliğ yüreğinden geleni.
- Herkes düzene uymak için doğmuştur; birkaç kişi ise onu kurmak için.[2]
- Dünyada, bir kitabın içerisindeki sözcükler gibiyiz. Her nesil; bir satır, bir cümle misali.
- Hayal gücü, ruhun gözüdür.
- Çözebileceğin ipi kesme.
- Gözlerini kapat... Göreceksin.
- Rüya... Kayıp bellek.
- Tüm kelimeleri bildiklerinden, tüm gerçeği bildiklerini sanıyorlar.
- Hayal gücünü besler, korku.
- Humma... Aklın bataklıklarında.
- Zihinsel sükunet değil tembellik aradıkları.
- Tanrı... Diğer tüm varlık gölgeleriyle ayırd edilir; O ise ışığıyla.
- Dehanın yapıtı; şiirsel olsun öğretici olsun, bir günde okunamıyorsa çok uzundur.
- Hikmet aczin silahıdır.