Kırık Hayatlar

Alıntı

• —Vedide! Vedide!

Bu henüz perdeleri takılmamış evin içinde kendisini bir parça sokakta farz eden genç kadın saçlarının üstüne gelişigüzel dolanmış ince örtüsünü başından atamayarak kocasının sesine koştu ve onun kavî darbelerle açmaya çalıştığı, boyaları henüz tamamıyla kurumamış, içi yeşil, dışı beyaza yakın mai panjurun yanına yaklaştı (Uşaklıgil, 1924, s.7).

• İkisi de sekiz sene bu ev hülyasına gebe olmuşlar, onu ruhlarının meşimesinde sekiz sene beslemişlerdi. Bugün Şişli’nin büyük caddesinde beyaz taş cephesiyle gülümseyen bu mini mini ev, bu neşve ile dolu mesut yuva onların ruhunda yavaş yavaş, her parçası ayrı ayrı, en ince, en hurda tafsilat ve teferruatına kadar birer birer, zerre zerre doğmuş, beslenmiş, büyümüştü (Uşaklıgil, 1924, s.12).

Kaynakça

Uşaklıgil, H. Z. (1924). Kırık Hayatlar. İstanbul: Ötüken Yayınevi.