Godot'yu Beklerken

Godot'yu Beklerken (orj. En attendant Godot), 1949 yılında Fransızca olarak yazılan ve ilk kez 1953'te Paris'te sahnelenen, Samuel Beckett'ın ünlü eseridir. Zamanla ülke çapında bir ün kazandı. 1954 yılında Beckett tarafından bazı değişikliklerle İngilizceye çevrildi ve başka ülkelerde de sahnelenmeye başladı.

Diyaloglar

Estragon: İnsan biliyorsa eğer.
Vladimir: Sabretmekten yılmaz.
Estragon: Ne beklemek gerektiğini biliyorsa.
Vladimir: Endişeye mahal yoktur.
Estragon: Sadece bekler.

Vladimir: Hiç terk ettim mi seni?
Estragon: Ama gitmeme izin verdin.

Estragon: Acaba beraber olmasaydık ikimiz için de daha hayırlı olmaz mıydı? (sahneyi baştan başa geçer, tümseğe oturur.) Aynı yolun yolcuları değiliz aslında.
Vladimir: (kızmadan) Orası belli değil.
Estragon: Doğru, hiçbir şey belli değil. (Vladimir sahneyi baştan başa geçer, Estragon'un yanına oturur.)
Vladimir: Her zaman ayrılabiliriz; bizim için daha iyi olacağına inanıyorsan.
Estragon: Artık değmez.
(sessizlik)
Vladimir: Doğru, artık değmez.
(sessizlik)
Estragon: Eee, gidelim mi?
Vladimir: Evet, gidelim. (Kımıldamazlar.)

Alıntılar

Yeryüzünün gözyaşları sonsuzdur. Biri ağlamaya başladığında, bir başka yerde, bir başkasının gözyaşları diner.
Hepimiz deli doğarız, bazılarımız öyle kalır.
Birazdan her şey bitecek ve biz yeniden yalnız kalacağız,

Hiçliğin orta yerinde...

Posta kutumda üç kelimelik mektup; Geldim, yoktun ve gittim...
En azından bir şey kesinlik kazanmış durumda; bir saat içinde her şey için çok geç olacak...