Chuck Palahniuk: Revizyonlar arasındaki fark

===''Dövüş Kulübü'' (1998)===

* Mobilya satın alırsınız. Kendinize dersiniz ki, bu hayatım bu ihtiyaç duyacağım son kanepe. Kanepeyi alırsınız ve sonraki birkaç yıl boyunca, hangi işiniz ters giderse gitsin, en azından kanepe sorununuzu çözmüş olduğunuzu bilirsiniz. Sonra aradığınız tabak takımı. Sonra hayallerinizdeki yatak. Perdeler. Halılar. Sonra o güzel yuvanızda kısılıp kalırsınız. Bir zamanlar sahip olduğunuz şeyler artık sizin sahibiniz olur.<ref>{{kitap kaynağı |soyadı1=Palahniuk |ad1=Chuck |çevirmen-soyadı=Özsayar |çevirmen-ad=Elif |başlık=Dövüş Kulübü |basım=15 |tarih=2014 |özgünyıl=1998 |yayıncı=Ayrıntı Yayınları |yer=İstanbul |isbn=978-975-539-322-3 |sayfa=45 |bölüm=Beş}}</ref>

 

* "Sahip olduklarımı yok eden kurtarıcı" dedi Tyler, "benim ruhumu kurtarma savaşındadır. Bütün aidiyetleri yolumdan kaldıran öğretmen beni özgür kılacaktır."<ref>{{kitap kaynağı |soyadı1=Palahniuk |ad1=Chuck |çevirmen-soyadı=Özsayar |çevirmen-ad=Elif |başlık=Dövüş Kulübü |basım=15 |tarih=2014 |özgünyıl=1998 |yayıncı=Ayrıntı Yayınları |yer=İstanbul |isbn=978-975-539-322-3 |sayfa=118 |bölüm=On Dört}}</ref>

 

* Silahın yaptığı tek şey, bir patlamayı belli bir doğrultuya yöneltmektir.<ref>{{kitap kaynağı |soyadı1=Palahniuk |ad1=Chuck |çevirmen-soyadı=Özsayar |çevirmen-ad=Elif |başlık=Dövüş Kulübü |basım=15 |tarih=2014 |özgünyıl=1998 |yayıncı=Ayrıntı Yayınları |yer=İstanbul |isbn=978-975-539-322-3 |sayfa=127 |bölüm=On Altı}}</ref>

 

* Güzel ve emsalsiz bir kar tanesi değilsin. Herkes gibi sen de o çürüyen organik maddeden yapılmasın.<ref>{{kitap kaynağı |soyadı1=Palahniuk |ad1=Chuck |çevirmen-soyadı=Özsayar |çevirmen-ad=Elif |başlık=Dövüş Kulübü |basım=15 |tarih=2014 |özgünyıl=1998 |yayıncı=Ayrıntı Yayınları |yer=İstanbul |isbn=978-975-539-322-3 |sayfa=145 |bölüm=On Yedi}}</ref>

 

* Fiziksel güçle ve mülkiyetle olan bağlarımı niçin koparıyorum? Çünkü ancak kendimi mahvederek ruhumun gerçek gücünü keşfedebilirim.

 

* Biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olamayacağız...Hepimiz heba oluyoruz...Bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş...Reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz...Nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz... Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız...Bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık...Bizim savaşımız ruhani savaş... Ve bunalımımız kendi hayatlarımız...