Nejat Uygur

Nejat Uygur
Nejat Uygur
Doğum tarihi	10 Ağustos 1927, 9 Ağustos 1927
Doğum yeri	Kilis
Ölüm tarihi	18 Kasım 2013
Ölüm yeri	İstanbul
	Vikipedi maddesi; Vikiveri öğesi

Nejat Uygur, Türk tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu.

SözleriDüzenle

Bugün huzur içinde yaşıyorsak, korkmadan sokağa çıkabiliyorsak bunu Sayın Cumhurbaşkanımız Kenan Evren'e borçluyuz. Kendilerini çok seviyor ve saygı duyuyorum. En sevdiğim yanı ise babacan tavırları. Gerektiği zaman sert tavrını koyuyor ama genelde çok babacan, çok sevecen bir kişiliği var. O, bu milletin ikinci Atatürk'üdür. Hepimiz ona öyle çok şey borçluyuz ki... ^[1]
Benim cephem sahne. Ben tiyatronun bir neferiyim. Asker hastalıktan ölmez; kurşunla ölür. Ben de cephede yani sahnede alkışlarla ve alkışların arasında ölmek istiyorum.^[2]

Benim gençliğimde herkeste Amerika'ya gitmek gibi çok yoğun bir istek vardı. Bu yüzden liman cüzdanı çıkarttım ve gemici oldum. Hiç unutmam, bir Panama şilebinde çalıştım. Gemide kimsenin canı sıkılmazdı. Onlara fıkralar anlatır, taklitler yapardım. Herkes çok gülerdi. Sonra askere gittim, orada da arkadaşlarımı çok güldürürdüm. Giderek insanların yüzünü güldürmek bende tutku oldu. Sonra da tiyatro başladı zaten.^[3]

Bir bakmışsınız benim cenazemde başka sanatçılarla röportaj yapmışsınız. Gün gelecek tiyatro sanatçıları ölecek. Tiyatro perdesi üstümüze üstümüze yıkılacak. Seyirci üzülmesin. Ben ve benim arkadaşlarım, onların kederini alıp götürecek. Onlara sadece gülmek kalacak.^[4]

Bir gün tiyatronun ışıkları sönecek, zil sesleri susacak ve tiyatro perdesi sonsuza kadar üzerime kapanacak. İşte o zaman giderken tüm üzüntülerinizi yanımda götürerek size sadece kahkahaları bırakacağım.^[5]

Pili boşverin, takmışken akümülatör takın daha güçlü kuvvetli olurum.^[2]
- Kalbine takılan kalp piliyle ilgili olarak.

Sanatçı halkın gözü, ağzı, kulağı. Halkın yanında olduğunuz, dertlerini söylediğiniz zaman sizi seviyorlar. Ayrıca çok güldükleri zaman da unutmuyorlar. Sevgi ve saygımı seyircimden hiç eksik etmedim. İnsan onuruyla katiyetle hiç oynamadım.^[7]

Şeker yiyorsunuz ağzınız tatlanıyor, biber yiyorsunuz gözünüz yaşlanıyor. Ben de diyorum ki: Hayat gelip geçiyor ağlamakla gülmekle, zaten komiklik yapıyorum ben böylesine bir dünyaya gelmekle.^[7]

Nejat Uygur sanatının kişisel, kazançsız, özgür olduğu; kendi kendinin farkına varmadığı, kendi kendine güldüğü, kendi kendini alaya aldığı evreyi elden bırakmayan ender rastlanılan sanatçılarımızdan biriydi. Ve bunun hep böylece sürüp gitmesini istedi. İstediği, kaskatı bir yüzle, kendine sunulan ünleri payeleri alarak kendine hainlik etmek değil, kendi kendine gülüp durmaktı.^[3] ~ Üstün Akmen

Türkiye'nin neresinde olursak olalım "Nejat Baba bizim için çok önemli" diyorlar. Bundan daha büyük miras olabilir mi? Onun ismi bizim için en önemli miras.^[8] ~ Süheyl Uygur